Kuytuların Karanlığından Umudun Işığına

Umutsuzluk kuytuların karanlığıydı, umut veren ise yolumuza ışık verdi. Hüzün güzeldir; insanı büyütür. Bir de gözyaşı, gönlün aynasıdır; insanı kendine gösterir. Gözyaşı döktürene, güldürene, umut verene, hayat verene övgülerimiz vardır bizim.

Bazen dindiremediğimiz sızılarımız olur, ama içimizde olup bitenler bizi biz yapan sebeplerimizdir. Dışımızdaki evrenden büyüktür içimizin evreni. Orada kaybolur, oradan doğarız biz. Oradan çıkar duygu yüklü şiirler, oradan çıkar içtenlikler. Kitabımın sayfalarını çeviren sevgili okuyucum! Duygularına hitap ediyorsa duygularım, işte o zaman şair olurum. Duanız tükenmesin, umudunuz ışığınız olsun ve karanlığınız dağılsın. Sevgiyle kalın.

(Tanıtım Bülteninden)